Warsztaty teatralne to taki czas, gdzie nauczyciel staje się trochę uczniem, a uczeń staje się innych i swoim nauczycielem. Wszyscy, a jest nas spora grupa, budujemy więź ufności. Najpierw sami ze sobą, a później z tymi od nas starszymi i tymi, co dopiero stawiają pierwsze kroki w naszej szkole. Wszyscy stają się JEDNYM, choć każdy z innej bajki. Brykamy po sali, razem, w parach, osobno i z odbiciem naszych ciał w LUSTRACH sali. I tylko lustra rejestrują kumulację uczuć i tryskające emocje.
Leżymy bez ruchu, zamykamy oczy...czujemy, że wszystko, co dotychczas było oddalone, jest bliżej - ruch kosteczek w szkielecie naszych ciał, napięcie ścięgien, drganie mięśni... I już stoimy, oczy otwieramy powoli, z namysłem, poruszamy się znowu, spotykając wzrok bliski i oddalony.

Koniec.
Eksplozja pozytywnych wrażeń wytłacza nas z LUSTRZANEJ SALI, opuszczamy szkołę już NIE TACY SAMI… Lepiej się znamy???...Czekamy, by za dwa tygodnie znów się spotkać!!!

Aleksandra Antoniewicz-Kaszczyńska, 2015-12-01 21:09:57

Wszystkie informacje >>