Archiwum roku szkolnego 2016/2017

Jesienny Liberec

W późniejszym czasie właścicielem zamku był wybitny czeski wódz i polityk z okresu wojny trzydziestoletniej książę Albrecht von Wallenstein (1583-1634). Mimo że warownia była wielokrotnie oblężenia i atakowana, przetrwała bez większych zniszczeń do czasów obecnych. Poznaliśmy historię tego zamku oraz obejrzeliśmy bogato umeblowane wnętrza.

Kolejnym punktem naszego programu była góra Ještěd - dominanta i strażnik stutysięcznego miasta. Swoisty „genius loci” Liberca. Od niepamiętnych czasów Ještěd jest obiektem zainteresowania artystów i architektów. W 1876 roku na szczycie Ještěd wybudowano pierwszą pięciometrową drewnianą wieżę widokową, w 1889 roku zastąpiła ją następna , aż w 1907 wybudowano tam górski hotel, którego architektem był Ernst Schäfer. W latach 1966 - 73 przebiegała budowa obecnego nadajnika telewizyjnego, który wybudowano według projektu architekta Karla Hubáčka. Budowla uzyskała później prestiżową nagrodę Perreta Międzynarodowej Unii Architektów, a Ještěd uzyskał tytuł Budowla stulecia. Śmiało można nazwać Ještěd wizytówką Liberca. Wznosi się na wysokość 1012 m n.p.m. Mieliśmy możliwość podziwiania przepięknego widoku na całą okolicę. W końcu dotarliśmy do centrum Liberca, gdzie w zabytkowym centrum zobaczyliśmy imponujący pod każdym względem ratusz – do dziś mieści się w nim siedziba Urzędu Miasta. Inspirowany środowiskiem niemieckim, bogato zdobiony na fasadach oraz wewnątrz doskonale pokazuje, jakie ambicje miała ówczesna elita Liberca. Zaprojektował go wiedeński architekt Franz Neumann. Ciekawostek, związanych z tym miejscem jest całe mnóstwo – od daty, widniejącej na murze (miała oznaczać rok otwarcia ratusza, jednak jest nieprawdziwa), po 65-metrową wieżę, zwieńczoną rzeźbą rycerza. Jednak komuniści, obejmując władzę w Czechosłowacji usunęli rzeźbę, a jego miejsce zajęła czerwona gwiazda. Rycerz powrócił na swoje miejsce w 1989 roku, ale tylko na rok – potem ustąpił miejsca lwu, który widnieje również w herbie Czech.

Po wielu latach zawiłych historycznych losów znów rycerz powrócił na wieżę i jest tam po dziś dzień. Nad wejściem oprócz dat znajduje się też relief, na którym przedstawiono założenie starego i nowego ratusza. Z umieszczonego nad nim balkonu przemawiali najważniejsi dla Czech ludzie – od Franciszka Józefa po Vaclava Havla.

Spacerując uliczkami Liberca trzeba przyznać, iż ma ono swój niepowtarzalny klimat. Wystarczy jedno spojrzenie, żeby zobaczyć bogactwo tego miasta – wspaniałe neorenesansowe i neobarokowe budynki. Miasto wygląda, jakby zatrzymało się w tamtych, złotych dla niego czasach. Wspaniały mieszczański duch unosi się nad Libercem. Jako ciekawostkę dodam, że to właśnie w tym mieście swój warsztat miał, pochodzący z Liberca, Ferdynand Porsche. Myślę, że nikt z młodych uczestników nie zaprzeczy, że kolejny punkt programu był niezwykły- wielki park rozrywki , czyli IQ Landia -centrum nauki, gdzie oczywiście spędziliśmy najwięcej czasu. To supernowoczesne science centrum z planetarium 3D i setkami oryginalnych eksponatów na czterech poziomach. Świat nauki i techniki, który nas oczarował. Świat zdumiewających eksperymentów i inteligentnej zabawy. Spotkaliśmy tu pierwszego i jedynego człekokształtnego robota w Czechach, przeprowadzaliśmy operacje chirurgiczne oraz sterowaliśmy odrzutowcami, przelatującymi nad wybranym miejscem na świecie. Ci, którym starczyło odwagi przeżyli prawdziwy trening kosmonautyczny, ognistą burzę i taniec błyskawic, a nawet trzęsienie ziemi Dowiedzieliśmy się, jak funkcjonuje ludzkie ciało i świat wokół nas – po prostu znaleźliśmy tu odpowiedzi na różne, dręczące nas pytania. Każde DLACZEGO ma bowiem w IQ LANDZIE swoje zabawne DLATEGO.

Po dniu pełnym wrażeń przyszedł czas na odpoczynek w centrum handlowym. Około godziny 20.00 wyruszyliśmy w drogę powrotną do Nowego Tomyśla. Liberec – miasto wyjątkowej urody, położone na styku trzech krajów – Czech, Niemiec i Polski – na pewno długo nie zniknie z naszej pamięci.

Szczęśliwi, bogatsi o nową wiedzę i doświadczenia, około godz. 24.00 dotarliśmy do Nowego Tomyśla. Była to pierwsza, ale z pewnością nie ostatnia wycieczka do naszych południowych sąsiadów. Naszemu przewodnikowi i nauczycielowi p. Mariuszowi Kowalczykowi serdecznie dziękujemy i - „Do zobaczenia w kwietniu!”… Plany już są…

Arleta Stachowiak Szymańska, 2016-10-12 22:52:31

Wszystkie informacje >>